Τα πρώτα ιστορικά ευρύματα που συνδέονται με κάποια αρχαία μέθοδο ορθοδοντικής θεραπείας έχουν ανακαλυφθεί σε αρχαίους αιγυπτιακούς τάφους. Μούμιες που φέρουν μεταλλικά ελάσματα γύρω από δόντια έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι, ήδη από εκείνη την πολύ μακρινή εποχή, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν κάποιου είδος νήματος προκειμένου να ασκήσουν πίεση και να μετακινήσουν τα δόντια τους.
Ο Ιπποκράτης μας παρέδωσε τις πρώτες γνωστές περιγραφές ορθοδοντικών προβλημάτων ήδη από το 400 π.Χ., ενώ ο Ρωμαίος Κέλσιος, τέσσερις αιώνες μετά, συμβούλευε την άσκηση τακτικής πίεσης στα δόντια με τα δάχτυλα, προκειμένου να έρθουν στη σωστή τους θέση.
Η σύγχρονη οδοντιατρική γεννήθηκε στη Γαλλία στις αρχές του 18ου αιώνα. Πατέρας της ο Pierre Fauchard, ο οποίος το 1728 εφηύρε μια συσκευή που έμοιαζε με πέταλο αλόγου για την ευθυγράμμιση των δοντιών. Η μεταλλική αυτή συσκευή είχε τρύπες σε κανονικά διαστήματα, με τη βοήθεια των οποίων δένονταν τα δόντια προκειμένου να έρθουν στην κανονική τους θέση.
Τα σιδεράκια με τη σύγχρονη μορφή τους, ωστόσο, δημιουργήθηκαν το 1915, από τον Edward Angle. Αυτά τα πρώτα σιδεράκια δεν προσδένονταν απευθείας επάνω στα δόντια, αλλά προσκολλόνταν επάνω σε ιμάντες που περνούσαν γύρω από αυτά.
Από τότε μέχρι σήμερα, πολλά έχουν αλλάξει και τα σιδεράκια θυμίζουν -ευτυχώς- πολύ λίγο αυτή την πρώτη μορφή, τόσο ως προς τη λειτουργία, όσο και αισθητικά. Πλέον, τα σιδεράκια έχουν γίνει μικρότερα σε μέγεθος και η ορθοδοντική θεραπεία πιο αποτελεσματική και πρακτικά ανώδυνη. Σε αυτό έχει βοηθήσει φυσικά πολύ η πρόοδος της τεχνολογίας.